Zondag 14 augustus 2022

Van Kranjska Gora naar Bovec 

Van Kranjska Gora naar Bovec via de beroemde Vrsic Pas. Dat is de planning voor vandaag. Als ik de lezers van dit blog één goede raad mag geven: ga NIET op een zondag over de Vrsic Pas!! Dat kwam helaas niet zo lekker uit in de planning en dat hebben we geweten.

De Vrsic Pas is een bergpas over de Julische Alpen met 50 haarspeldbochten, 25 naar boven en 25 naar beneden. De weg is aan de smalle kant en behoorlijk steil. Tot zover niets aan de hand ware het niet dat er héél veel auto’s op rijden vandaag en ook nog een absurde hoeveelheid fietsers. Die je dan vaak niet in kunt halen en er dus achter moet blijven hangen. Of erachter stilstaan, al hellingtrekkend, en daarna in de eerste versnelling weer moet proberen verder omhoog te komen. Tot aan bocht 23 hield de auto het redelijk vol, maar in die bocht was het echt gedaan; hij kwam niet meer vooruit toen we weer in de eerste versnelling vaart moesten maken in een lange file auto’s! 

Daar sta je dan: stil op een steile bergweg, met aan beide kanten auto’s die er voorbij willen en óók nog schapen op de weg die van geen wijken willen weten. Om te zeggen dat het een stressmomentje was, is een understatement. Een auto die elk moment naar achteren kan glijden en geen mogelijkheid om vooruit te komen… ik kon wel janken, zó eng vond ik het! Na een minuut of tien op de rem gestaan te hebben, manoeuvreerde Hans ons met een laatste krachtsinspanning van de auto in een hoekje van bocht 23, maar wel nog grotendeels op de rijbaan, dus we stonden gruwelijk in de weg. Het stuk weg naar bocht 24 stond vol met auto’s, naar boven en beneden, dus toen Hans zei dat hij het misschien over een half uurtje wel weer kon proberen, als het wat rustiger was geworden, gingen Jasper en ik in staking; wij gingen NIET meer in de auto mee naar boven! Dus: draaien en terug rijden. Maar hoe? Het was ontzettend druk…. Moesten Jasper en ik de auto’s tegen houden…?? Nee, ook weer super eng! Gelukkig… na inderdaad een half uurtje, toen de motor even rust had gekregen, en de weg op dat moment even vrij was, kreeg Hans de auto gedraaid in de steile bocht 23 en reden we de route weer terug naar Kranjska Gora, maar nu alleen maar bergaf…. Heerlijk. Maar de schrik zat er wel goed in; elke keer als we nu een stuk omhoog moeten rijden, schiet ik in de stress. Hopelijk hebben we de meeste steile wegen nu achter de rug!

We hebben wel nog wat mooie dingen gezien op weg naar boven. Als eerste nog het Jasna meer, bij Kranjska Gora, vlak voordat je de pas oprijdt. Daar staat ook het beeld Zlatorog, de mascotte van Kranjska Gora.

Bij bocht 8 op de pas: het Russische kapelletje, gebouwd in de eerste Wereldoorlog om de arbeiders (Russische krijgsgevangenen) te herdenken die bij een lawine omkwamen terwijl ze aan de Vrsic Pas aan het werken waren.

Een aantal mooie uitzichten (hoewel we de mooiste uitzichten dus niet gehaald hebben…) 

Na het auto-drama besluiten we terug te rijden naar ons Guesthouse in Kranjska Gora om even naar de w.c. te gaan, we komen er toch weer langs als we de andere route naar Bovec moeten rijden. De eigenaresse, die ons gastvrij weer ontvangt, vertelt dat het dit weekend het drukste weekend VAN HET JAAR op de Vrsic Pas is. Het is morgen namelijk een landelijke feestdag (Maria Hemelvaart, die feestdag kennen wij niet in Nederland), dus iedereen heeft een lang weekend! Heel fijn. Niet mijn beste moment ooit, qua planning! 

De alternatieve route voert ons via een stukje Italië over de Predilpas, die gelukkig een stuk minder steil en minder druk is dan de Vrsic Pas! We maken nog even een snelle stop bij de Fusine meren in Italië, en arriveren om half vier in Bovec. Waar we helaas pas om vijf uur kunnen inchecken…. Dan maar even het centrum opzoeken en wat drinken op een terrasje tot die tijd,

Tegen de avond bezoeken we nog de Virje waterval, zodat we ons morgen kunnen wijden aan de Soca rivier, die we vandaag door de alternatieve route over hebben moeten slaan. Bij de waterval klimmen Hans en Jasper nog helemaal naar boven toe via een paadje naast de waterval; wéér slecht voor mijn bloeddruk, maar Jasper vindt het wel het leukste van de dag, dus nou ja…

(Op de tweede foto, waar je de waterval ziet ontspringen, en dan op het groene stukje erboven: daar stonden ze. Ik heb er geen foto van want ik durfde niet lang genoeg te kijken…)

Inmiddels is het laat geworden, dus na een snelle hap in het centrum van Bovec rijden we terug naar ons hotel en gaan typen, lezen en wat t.v. kijken. Nu naar bed, en hopen dat ik niet droom van steile wegen, achteruitrijdende auto’s en toeterende mede-automobilisten….